New Album! by ADA Music
The Chelys Songs
New Album! by ADA Music
The Chelys Songs
New Album! by ADA Music
The Chelys Songs
RootsWorld - Nondas Kitsos
Bosphorus & Mode Plagal
Beyond the Bosphorus
Hitch-Hyke (hitchhyke.gr)
'It was bound to happen, someday.'That was the first thing that crossed my mind when I came across the news that Bosphorus and Mode Plagal were to collaborate on a record.
Bosphorus, a group of Turkish musicians from Istanbul who for almost twenty years now have been studying the musical tradition of that city through its many periods have been churning out amazing records off the mainstream. They have been exploring, among other things, the musical tradition of Greek composers of the city, as well as the interplay between what existed in the city (the Byzantine tradition of the time when the city used to be called Contantinople) and what came after (the Ottoman musical tradition both on the level of court music and popular one.)
Mode Plagal have already been covered extensively in Rootsworld, as they have been following a similar path regarding Greek music, but with an added focus on jazz experimentation.
So, in many ways, both groups have been dealing with the same questions: What does it mean to be at the crossroads between East and West, Now and Then? What have been the results of the influences of other people on the musical tradition of the region? Are there traces of the past to be found and are there any of those worthy of retention for the future? All that and beautiful sounds!
The latter is where Beyond the Bosphorus succeeds effortlessly: this is a compelling, seductive record that doesn't sound academic at all, while it combines music from three different musical traditions; the learned Eastern musical system (the ancient one), the folk tradition of the Alevi communities, and the western-influenced one, as is noted in the beautiful and very informative trilingual liner notes (Greek, English and French.) There were times that this record sounded pop. At others, it reminded me strongly of Morphine (the band from Boston) or an ethnomusicologist's pet research project. On "Oceania," the last song, the U2 of the late 1980s comes to mind. All that and it never sounds forced, grotesque or garish.
Apart from the usual high musicianship of Mode Plagal (who use saxophones, electric and acoustic guitars, drums and bass) and the exquisite learned virtuosity of Bosphorus (who play kemenche, rebab, violin, ney, cello, kudum, bendir, kaval, saz, kanun and tanbur), Vassiliki Papageorgiou, who sings on almost all the tracks, should be singled out for particular praise, as her laid back, spacey yet curiously earthy voice is often the highlight of a song. Providing a stylistic unity to the record which otherwise would have been torn apart by its various musical influences, Papageorgiou inhabits the role of the narrator of this fascinating musical journey, as she sings about love in the city, important Islamic religious feasts, Sappho and most of all about the city: Konstantiniye/Istanbul. - Nondas Kitsos
(http://www.rootsworld.com/reviews/bosphorus.shtml)
CdRoots - Chris Williams
Bosphorus and Mode Plagal
Tou Vosporou to Pera / Beyond the Bosphorus
(Hitch-Hyke)
More music from Greece and Turkey
Greek jazz ensemble Mode Plagal collaborate with Bosphorus, a group with Turkish musicians and traditional instruments who bring forth the sound and experience of the Eastern and Anatolian musical tradition. The symbolism of the Bosphorus straits as a passage from one world to the another, from one sea to the other and from one continent to a new world. This one is on my list of "absolutely essential CDs." No equivocation!
Beyond The Bosphorus is a collaboration between Greek band Mode Plagal and the most recent incarnation of the Turkish group Bosphorus, which now includes such leading performers of Turkish art music as Hasan Esen (kemençe) and Murat Aydemir (tanbur). On vocals is Vasiliki Papayeoryiou, who has worked with Bosphorus in the past. In short, this is an impressive line-up. The Þrst song is Konstantiniye, placing Istanbul/ Constantinople at the heart of the album's subject matter. There is a lot happening on this recording, and the disparate elements - music in the makam tradition, Turkish folk ballads, ballads in Western tempered scales, funk-rock, etc. - are not always reconciled, with the two bands contributing their own styles in varying measure to create a kind of fusion on some tracks, but on others going their own way. Both Lullaby, an Esen composition, and This Night by Takis Kanellos, are pretty representative of Bosphorus & Mode Plagal's customary manners respectively. However, the resulting diversity of texture overall on the album is satisfying and appropriate - this is a highly eclectic project that points in many directions at once, aiming to evoke the complexity of one of the most intriguing and untamed cities in the world.
The lyrics to these songs are especially interesting as they reflect a much wider range of content and style than would normally be found on a CD, including Bektashi folk poetry in Turkish, original and knowing poems by Papayeoryiou and one poem by Greek poet George Seferis, to whom Papayeoryiou also alludes in her own lyrics. Seferis was born just outside Smyrni /Izmir and all his life expressed his sorrow at the war that resulted in the displacement of the Christian and Muslim populations of Greece and Turkey his is a Þtting presence on this recording. - Chris Williams
(http://www.cdroots.com/res-plagal-bos.html)
Eleytherotypia - George Papadakis
Vassiliki Papageorgiou - Ellinotourkika
LYRA productions
The art that unites
Turkish songs and Greek songs all united and…loved in a record one could call ‘heraldic’ of Greek-Turkish friendship. Its creators Vassiliki Papageorgiou and Nikiforos Metaxas convey this both discreetly and handsomely, I would almost say – ‘poetically’ : “Traversing again and again the symplegades of the Greek – Turkish experience in time and space, in music and in the ‘word’, we sailed with this dove which, devoid of choler in her vitals, flutters into the threefold depths of the souls of both peoples and comprehends their deep mystery.”
The timeless tragic coexistence of the two nations did not hinder the above-mentioned dove to flutter (then and now) into their souls and to temper the passions, the barbarity, the martyrdom of the subservient. Noble and blessed is the power of music, which achieved and achieves this never negligible deed of temperance.
Vassiliki Papageorgiou singer and lyrics writer of the group “Bosphorus” and Nikiforos Metaxas, composer, researcher and artistically responsible for the group both live since many years on the island of “Halki” – “Heybeliada” nurturing music and through it whatever brings closer both peoples. Their latest album consists of a selection of various Greek and Turkish songs belonging to different styles and epochs (traditional, popular – Theodorakis, Hadzidakis, Zambetas, Vamvakaris etc…)
Two factors emerge which seem to unify the whole. The first, as declared (in the liner notes):” The underground current which bonds the roots of Anatolia with the Greek source; the words of the warrior-king Shah Ismail, the Anatolian poet Karacaoğlan with the poets and lyricists of the Aegean (Gatsos, Christodoulos); the traditional musical scales (makam) of the Alevi ashiks (bards) with the musical scales of the Rebetiko and contemporary inspiration…” The second unifying factor I believe to emerge (the most distinct, one would say almost “tangible” and definitely contemporary) is the actual skill and talent of the artists – Vassiliki Papageorgiou, Engin Arslan and Kleon Antoniou and the other musicians of the group.
Fine and revealing artistry. One of the positive traits sadly missing in album releases these last few years is that of the so-called “conviction” – The design. Here it exists – «The mind classifying according to a plan». The voices, arrangements and the realization of the music as a whole all lead to believe that there is a lucid and distinct artistic proposal.
The recording “Vassiliki Papageorgiou - Ellinotourkika” stands out as a distinctive recording amongst this year’s releases.
Apart from the usual high musicianship of Mode Plagal (who use saxophones, electric and acoustic guitars, drums and bass) and the exquisite learned virtuosity of Bosphorus (who play kemenche, rebab, violin, ney, cello, kudum, bendir, kaval, saz, kanun and tanbur), Vassiliki Papageorgiou, who sings on almost all the tracks, should be singled out for particular praise, as her laid back, spacey yet curiously earthy voice is often the highlight of a song. Providing a stylistic unity to the record which otherwise would have been torn apart by its various musical influences, Papageorgiou inhabits the role of the narrator of this fascinating musical journey, as she sings about love in the city, important Islamic religious feasts, Sappho and most of all about the city: Konstantiniye/Istanbul. Nondas Kitsos, RootsWorld
Ελευθεροτυπία - Γιώργος Παπαδάκης
Βασιλική Παπαγεωργίου - Ελληνοτουρκικά
LYRA Productions
Σε ήχο ελληνικό
Η τέχνη που ενώνει
Του ΓΙΩΡΓΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Τραγούδια ελληνικά και τραγούδια τουρκικά ενωμένα και... αγαπημένα σε έναν δίσκο -κήρυκα της ελληνοτουρκικής φιλίας. Οι δημιουργοί του - Βασιλική Παπαγεωργίου και Νικηφόρος Μεταξάς- το διατυπώνουν διακριτικά και ωραία, θα έλεγα ποιητικά: «Διαβαίνοντας συχνά τις Συμπληγάδες της ελληνοτουρκικής εμπειρίας στον χώρο και στον χρόνο, στη μουσική και στον λόγο, συμπλεύσαμε με την περιστερά εκείνη που, δίχως χολή στα σπλάχνα της, φτερουγίζει στα τρίσβαθα των ψυχών των δύο λαών και εννοεί το βαθύ τους μυστήριο».
Η προαιώνια τραγική συμβίωση των δύο λαών δεν εμπόδισε ασφαλώς την ανωτέρω περιστερά να φτερουγίζει (και τότε και σήμερα) μέσα στις ψυχές τους και να αμβλύνει τα πάθη, τη βαρβαρότητα και τα μαρτύρια των υποταγμένων. Μεγάλη και ευλογημένη η δύναμη της μουσικής, που κατόρθωνε και κατορθώνει αυτό το, διόλου ευκαταφρόνητο, έργο της άμβλυνσης.
Η Βασιλική Παπαγεωργίου, ερμηνεύτρια και στιχουργός του συγκροτήματος «Βόσπορος», και ο Νικηφόρος Μεταξάς, μουσικοσυνθέτης, ερευνητής και καλλιτεχνικός υπεύθυνος του συγκροτήματος, ζουν εδώ και αρκετά χρόνια στη Χάλκη, καλλιεργώντας τη μουσική και δι' αυτής ό,τι φέρνει πιο κοντά τους δύο λαούς. Ο τελευταίος τους δίσκος είναι μια επιλογή ελληνικών και τουρκικών τραγουδιών, διαφόρων ειδών και εποχών (παραδοσιακά, λαϊκά, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ζαμπέτας, Βαμβακάρης κ.ά.).
Δύο παράγοντες ενοποιούν το σύνολο. Ο πρώτος, δεδηλωμένος: «...το υπόγειο ρεύμα που ενώνει τη ρίζα της Ανατολίας με την ελληνική πηγή, τον λόγο του πολεμιστή ποιητή Σαχ Ισμαήλ και του λαϊκού βάρδου Καρατζάογλαν με τους ποιητές και στιχουργούς τού Αιγαίου (Γκάτσος, Χριστοδούλου), τα παραδοσιακά μακάμια των ασίκηδων Αλεβί με τους δρόμους του ρεμπέτικου και την έμπνευση των σύγχρονων συνθετών...». Ο δεύτερος (πιο σαφής, πιστεύω, πιο «χειροπιαστός» και πιο σημερινός) ενοποιητικός παράγων είναι η τέχνη των ερμηνευτών: της Βασιλικής Παπαγεωργίου και των Engin Arslan και Κλέωνα Αντωνίου, καθώς και των μουσικών του συγκροτήματος.
Τέχνη σπουδαία και αποκαλυπτική. Ενα εκ των αγαθών εν ανεπαρκεία της δισκογραφίας των τελευταίων χρόνων είναι η λεγόμενη άποψη. Το σχέδιο. Εδώ, λοιπόν, υπάρχει «Νους κατά σχέδιον ταξινομών». Οι φωνές, οι ενορχηστρώσεις, η όλη υλοποίηση της μουσικής δείχνουν πως υπάρχει μια σαφής και ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική πρόταση. Πώς να φανταστούμε, χωρίς φυσικά τα γνωστά ερμηνευτικά και ενορχηστρωτικά στερεότυπα, τον «Τσάμικο» του Μάνου Χατζιδάκι, το «Απόψε μ' εγκατέλειψες» του Χρυσίνη, το ρεμπέτικο «Από κάτω απ' το ραδίκι» -που εδώ βρίσκει μια αποκαλυπτική ερμηνεία- ή το «Χαρικλάκι» που υπέγραψε ο Παναγιώτης Τούντας. Ας σημειώσουμε -με αφορμή το τραγούδι αυτό- ότι ίσως είναι καιρός να αρχίσουμε σιγά σιγά να αποκαθιστούμε την τιμή των άγνωστων λαϊκών δημιουργών της παράδοσής μας και να μην παίρνουμε τοις μετρητοίς ό,τι κι αν γράφουν οι ετικέτες των δίσκων γραμμοφώνου. Το «Χαρικλάκι» είναι ένα από τα πολλά δημοτικά τραγούδια που ήσαν κοινά στους ελληνικούς και τουρκικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας, και όχι του Παναγιώτη Τούντα. Το βεβαιώνουν όχι μόνον οι μαρτυρίες των παλαιών μουσικών (π.χ. Γιώργος Ροβερτάκης) αλλά και οι προπολεμικές τουρκικές εκδόσεις του τραγουδιού.
Τα «Ελληνοτουρκικά» είναι ένας ξεχωριστός δίσκος της φετινής παραγωγής. Μία μόνο (δευτερεύουσα, πάντως) παρατήρηση αφορά την αισθητική της ηχογράφησης, η οποία δεν βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, σε απόλυτη αρμονία με την αισθητική του όλου έργου, το οποίο αδικείται ηχητικώς, νομίζω, από μια ερωτοτροπία με τον ήχο της πίστας.
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=200716
Βραδινός της Πόλης Ουρανός (2004)
Παπαγεωργίου Βασιλική
Σύγχρονο Έντεχνο
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ: Gundogarken
Κριτική από: Μίλτος Σαλβαρλής, Hitech
Έπειτα από μακρά περιπλάνηση στην οθωμανική μουσική και σε παντρέματα μουσικών δρόμων ένθεν και ένθεν του Αιγαίου, κυρίως με συγκροτήματα όπως ο Βόσπορος και το Φανάρι της Ανατολής, η Βασιλική Παπαγεωργίου (που ζει στην Κωνσταντινούπολη) βουτά σε ένα διαφορετικό είδος: την ευρωπαϊκή τουρκική (κοσμική) μουσική, όπως διαμορφώθηκε μέσα από σχήματα που δραστηριοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1970, παίρνοντας αποστάσεις από την παραδοσιακή μουσική, όχι όμως και από την παράδοση. Πάνω σε μελωδίες των Gundogarken (Χάραμα) έγραψε πανέμορφους στίχους και μαζί με τα μέλη του συγκροτήματος (Ιλχάν, Μπουρχάν και Γιοκχάν Σεσέν) δημιούργησε ένα άλμπουμ που ξεχειλίζει από εικόνες, γλωσσικό πλούτο και συναισθήματα.
Ο "Βραδινός της Πόλης Ουρανός" ξενίζει σε πρώτο άκουσμα. Ποπ του 1960, κάποιο παραδοσιακό τουρκικό τραγούδι, μπαλάντες, μπουζούκι, ελληνικοί και τουρκικοί στίχοι. Ωστόσο, είναι θέμα χρόνου και διάθεσης εκ μέρους του ακροατή, ώστε να αφεθεί σε μια παράξενη ατμόσφαιρα, λουσμένη στο φως και στη νοσταλγία.